بمباران خاک لیبی - در واکنش به کشته شدن ۲۱ نفر از شهروندان مصری – قابل فهم و توجیه است و گزینه مطرح دیگری به نظر نمی‌رسد و به عنوان یکی از جواب‌های پرسش «چه کار باید کرد؟» مطرح می‌باشد، ولی آنچه باید مورد بررسی قرار گیرد این است که آیا این واکنش نظامی کافی است یا خیر؟
نویسندگی در دوران خفقان فرایند دشواری است که بدون بها انجام نمی‌گیرد و پیش از آن که بخشی از تجارب خود را در این موضوع بیان کنم یادآور می‌شوم که منظورم از دوران خفقان زمانی است که دایره‌ی آزادی‌ها محدود می‌شود و قانون در برابر نقش فزاینده‌ی سرویس‌های امنیتی عقب‌نشینی می‌کند و وفاداری به نظام را بر وفاداری به نویسنده و خواننده ترجیح می‌دهد.
افسانه‌ای در محافل روشنفکری مصر رایج است که می‌گوید که با تغییر حکومت، مدنیت مصر احیا شده و دوره حکومت دینی که عنوانی برای رژیم گذشته بود سپری شده است. این مساله نیاز به بررسی و توضیح دارد. هر چند اطلاع ندارم که چند درصد شهروندان مصری به موضوع حکومت دینی یا مدنی اهمیت می‌دهند. شهروندان عادی به امور دیگری غیر از این مباحث نخبگانی و آکادمیک مشغول‌اند.
متن زیر گزیده‌ای از رویدادهای اخیر مصر است که شایسته‌ی تحلیل و بررسی می‌باشد. تمام روز سه‌شنبه ۲۰۱۳/۱۱/۲۶ قاهره شاهد اعتراض مردم علیه قانون جدید تظاهرات و محاکمه‌ی شهروندان مدنی توسط دادگاه‌های نظامی بود. شب همان روز شبکه‌های ماهواره‌ای به نقد و محکوم کردن تظاهرکنندگان پرداختند. اگر به دو صحنه‌ی مذکور، یعنی مردمی که در خیابان‌ها تجمع کردند و کسانی که شب در صحنه‌ی تلویزیون حضور یافتند
دشمنی علی جمعه مفتی سابق مصر نسبت به اخوان به حدی رسیده که به تازگی فتوا داده، کسی که در اثنای مناسک حج، چهار انگشت خود را به علامت شعار معروف در رابعه عدویه بالا بیاورد، حج او باطل است.
به‌خاطر عملکرد برخی قضات مصری، نگران دستگاه قضا شده‌ایم. امروز‌ها پشت سر هم احکامی صادر می‌شود که نهایت توهین به اصل قضاست. این‌ها نه تنها ارزش عدالت را پایین آورده، بلکه بدیهیات و متون علم حقوق را نیز پایمال کرده‌اند. فقط هم این نیست. دستگاه قضایی شده وسیله‌ای برای شکنجه و تصفیه حساب‌ها، نه فقط برای مقابله با مخالفین سیاسی، بلکه برای برخورد با خود قضات نیز. در چنین وضعیتی بادبان قضاوت بیشتر به باد سیاست می‌گردد
چنان‌چه درخواست ژنرال السیسی برای متوقف نمودن کمپین دعوت از وی برای ریاست جمهوری صحت داشته باشد، باید او را تحسین کرد، به‌خصوص اگر اعتراض او به اصل موضوع باشد، نه به زمان آن، هرچند این تردید، مانع ما برای تفسیر عجله برخی برای آغاز این کمپین در وضعیت کنونی نمی‌شود.
برای واردشدن به موضوع راهی بهتر از بررسی دوباره نهضت ملی ایران در سال 1951 به رهبری نخست وزیر وقت محمد مصدق و مقابله شاه با وی سراغ ندارم. مصدق در آن وقت جبهه ملی را رهبری می‌کرد که یکی از اهداف آن ملی‌کردن نفت و آزادی سرزمین ایران از سلطه بریتانیا و آمریکا بود. او شخصیتی ناشناخته در صحنه سیاسی نبود، بلکه قبل از آن نماینده پارلمان، وزیر و از زمره شخصیت‌های معتبر و مورد اعتماد ملت ایران بود.
برخی از روزنامه‌های عربی خبر عذرخواهی اسرائیل از ترکیه را منتشر کردند در حالی که برخی دیگر با نادیده گرفتن این خبر بیشتر بر از سرگیری روابط بین دو کشور تمرکز کرده‌اند. حتی اگر این تفاوت به صورت تصادفی باشد از دوگانگی حاکم بر قرائت واژگان سیاست خارجی ترکیه حکایت می‌کند.
هفته قبل در ترکیه اعلام شد که علت مرگ رئیس جمهور سابق این کشور تورگوت اوزال به دلیل مسموم شدن وی بوده و نظریه‌ی مبنی بر اینکه وی به علت حمله‌ی قلبی درگذشته است صحیح نبوده است. در اعلامیه‌ی منتشر شده متخصصان پزشکی قانونی شک و تردید‌ها را در مورد علت مرگ این مرد - که نوزده سال است بحث بر سر ابن موضوع ادامه دارد - بیان کرده‌اند.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل